Pierwsza wzmianka o lokowanym Jaworze.

Widok wgłąb ul Wrocławskiej od strony ul. Legnickiej, lata 60-te XX wieku.

Obecnie w centrum placu na pierwszym planie

znajduje się Bank Spółdzielczy.

„W mię Pańskie . Amen. Wraz ze wszystkimi rzeczami współczesnymi i doczesnymi, ulegającymi zmianom zmienia się wszystko. Aby więc można było rozróżnić i aby mogło być rozróżniane i poznawane przez następców przenosimy je na pisma umacniane pieczęcią.

Tak więc my Henryk z Bożej łaski książę Śląska czynimy wiadome wszystkim, którzy to pismo czytać będą chcieli, że Adelajdzie, żonie Gotfryda, mieszczanina naszego w Jaworze dajemy i przekazujemy na wolnym prawie w dziedziczne posiadanie na terytorium lokowanym, które niegdyś Herman jej mąż dobrej pamięci lokował wspomniane miasto, wielkości mianowicie 50 łanów frankońskich, a z których sobie przeznaczył 5 łanów, więc wspomnianej pani Adelajdzie i wszystkim jej dzieciom (dajemy) wraz ze wszystkimi prawami i bez żadnych obciążeń. I aby nie zaistniały żadne wątpliwości i aby żadne nieprzyjazne zdarzenia nie zaistniały wobec tej darowizny dla ich następców dokument obecny umacniamy naszą pieczęcią. Świadkami tego są Henryk z Prawina (obecnie Mściwojów), pan Rupert, pan Tymo marszałek, Fryderyk mieszczanin, Hardrad mieszczanin, Konrad Altrezyn, Henryk syn Hardrada, Walter z Nowego Miasta. Dany w Jaworze i spisany ręką Gerlacha kapelana naszego roku pańskiego 1275”.

Z tekstu łacińskiego tłumaczył p. Roman Stelmach.

Jest to pierwszy dokument wymieniający już lokowany Jawor (nie zachował się przywilej lokacyjny) Został wystawiony w kancelarii księcia Henryka Grubego. Nadał on Adelajdzie, wdowie po lokatorze Jawora Hermanie, 5 łanów frankońskich (ok. 100 hektarów) z 50 łanów na których lokowano miasto. Z treści dokumentu możemy wywnioskować, że był to dział stanowiący niegdyś osobistą własność lokatora. Historycy sytuują  jego położenie między dzisiejszymi ulicami Armii Krajowej i Wrocławską. Wśród potwierdzających dokument świadków znaleźć możemy pierwszych, wymienionych z imienia , mieszczan jaworskich: Hardrada z synem Henrykiem oraz Fryderyka. W liście świadków zapisano również Waltera z „Nowego Miasta” (Nova Civitate). Jest to najprawdopodobniej potoczna nazwa Jawora, nadana przez okoliczną ludność dla odróżnienia od pierwszego Jawora, słowiańskiej osady istniejącej wówczas na terenie dzisiejszej ulicy Starojaworskiej (wcześniej Stary Jawor).  Nazwa Jawora zapisana w łacińskim oryginale powyższego dokumentu to „Iawor”.