Bunt chłopów z Piotrowic.

Stroje chłopów z XVI wieku.
Rys. Braun&Schneider.

15 maja 1527 roku doszło w salach jaworskiego zamku do brzemiennej w skutki awantury między delegacją chłopów z piotrowickich oraz otoczeniem królewskiego namiestnika. Geneza tego zajścia jest niezbyt jasna. Zdaniem Fischera powodem buntu było aresztowanie na rozkaz starosty kaznodziei luterańskiego Samuela Frenzela, który działał w owym czasie w piotrowickim kościele. Chłopi mieli pojawić się na zamku z żądaniem uwolnienia duchownego i umożliwienia mu powrotu do Piotrowic. Wedle relacji świadków wtargnęli ponoć do komnaty starosty, znieważyli go i pobili jego pachołków. Uznanego za prowodyra niejakiego Piwo aresztowano i wraz z dwoma towarzyszami odesłano do więzienia w Świdnicy, gdzie został ścięty. Przed następnymi wyrokami śmierci buntowników uchroniły ponoć starania  burmistrza Melchiora Johna. Wspomina o tym min. Kronika Radnego Behra. Według G. Schonaicha piotrowicki bunt był epizodem ogólnoniemieckich zaburzeń zwanych Wojnami Chłopskimi. Jego tłem był konflikt miejscowego dziedzica Hansa von Nimptscha z gminą starającą się o redukcję powinności feudalnych. Próbujący rozsądzić spór starosta wezwał do Jawora przedstawicieli sołtysa Scholza z przedstawicielami gminy. Razem z sołtysem przybyła jednak cała gmina, a w trakcie wywołanej przez chłopów awantury poturbowano samego namiestnika. Schonaich neguje także związek osoby Frenzela z całym zajściem. Gminę spotkała widowiskowa pokuta. Bez względu na wiek i płeć piotrowiczanie musieli od bramy strzegomskiej (wybór tej bramy spowodowała prawdopodobnie chęć zmuszenia ich do przejścia przez rynek) na kolanach, obnażeni do pasa,  ze świecami w dłoniach przejść aż na dziedziniec zamkowy i tak błagali o litość starostę Hansa von Zedlitza oraz wysłuchali wyroku. Dodatkową karą był zakaz używania przez 10 lat noży z ostrymi szpicami. Pamiątką po tych wydarzeniach było przysłowiowe określenie „ostry, jak piotrowicki nóź”.