Kaplica Św. Barbary.
Widok pod południowego zachodu.
Nie wiemy dokładnie kiedy powstała pierwsza świątynia pod
tym wezwaniem. Najprawdopodobniej w 2 połowie XIII wieku, już po lokacji
miasta, na obrzeżu ówczesnego placu targowego (obecnie skwer przed kaplicą)
wzniesiono niewielki kościółek. Być może przez jakiś czas pełnił on rolę świątyni
parafialnej (przynajmniej do wzniesienia murów kościoła pw. Św. Marcina).
Pierwsza wzmianka o kościele św. Barbary pochodzi dopiero z 1311 r., kiedy to
budynek poddano renowacji, ponieważ był „stary i zaniedbany”.
Od 1342 roku kościół św. Barbary przez pewien czas służył jako kaplica szpitala miejskiego. W następnych stuleciach bardzo różne były losy tej niewielkiej świątyni. Wiemy np. że w czasie wojny 30-letniej mieścił się tutaj magazyn żywności.
Podczas wielkiego pożaru w 1776 roku kościół został poważnie zniszczony. Odbudowano go w obecnej postaci z inicjatywy ówczesnego proboszcza, ks. Braunerta. Świątynia funkcjonuje odtąd jako kościół pomocniczy (kaplica przedpogrzebowa) dla kościoła św. Marcina. Na początku lat 90-tych ubiegłego stulecia kaplica została zamknięta, i od tego czasu jest stopniowo remontowana.
Odtworzenie pierwotnej postaci bez dogłębnych badań jest bardzo trudne. Najbardziej prawdopodobne wydaje się, że kościół od początku był jednonawową świątynią halową, nakrytą dwuspadowym dachem. Panorama Wernera z połowy XVIII wieku pokazuje istniejącą we wschodniej części kościoła wieżę z dzwonnicą.
Barokowa fasa kaplicy zwieńczona jest obecnie szczytem ze spływami bardzo skromny, kamienny portal zdobiony jest zwornikiem z datą odbudowy. W niszczy powyżej portalu znajduje się barokowa figura św. Barbary. Obecne wyposażenie kaplicy w większości pochodzi z czasów po II wojnie światowej.
Od 1342 roku kościół św. Barbary przez pewien czas służył jako kaplica szpitala miejskiego. W następnych stuleciach bardzo różne były losy tej niewielkiej świątyni. Wiemy np. że w czasie wojny 30-letniej mieścił się tutaj magazyn żywności.
Podczas wielkiego pożaru w 1776 roku kościół został poważnie zniszczony. Odbudowano go w obecnej postaci z inicjatywy ówczesnego proboszcza, ks. Braunerta. Świątynia funkcjonuje odtąd jako kościół pomocniczy (kaplica przedpogrzebowa) dla kościoła św. Marcina. Na początku lat 90-tych ubiegłego stulecia kaplica została zamknięta, i od tego czasu jest stopniowo remontowana.
Odtworzenie pierwotnej postaci bez dogłębnych badań jest bardzo trudne. Najbardziej prawdopodobne wydaje się, że kościół od początku był jednonawową świątynią halową, nakrytą dwuspadowym dachem. Panorama Wernera z połowy XVIII wieku pokazuje istniejącą we wschodniej części kościoła wieżę z dzwonnicą.
Barokowa fasa kaplicy zwieńczona jest obecnie szczytem ze spływami bardzo skromny, kamienny portal zdobiony jest zwornikiem z datą odbudowy. W niszczy powyżej portalu znajduje się barokowa figura św. Barbary. Obecne wyposażenie kaplicy w większości pochodzi z czasów po II wojnie światowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz