Widok na wschodnią część kościoła. W centrum ołtarz główny.
Kościół Pokoju jest budowlą trójnawową o konstrukcji słupowej (opartą na 10 słupach) . Nawa główna ma następujące wymiary: wys. 15,7 m., dł. 43,5 m., szer. 14 m. Nawy boczne mają 10 m. wysokości i 5,3 m. szerokości. Ogólna powierzchnia kościoła to 1180 m. kw. Według różnych obliczeń może on pomieścić od 5500 do ok. 6000 ludzi. Kasetonowy strop świątyni zdobiony jest ornamentami roślinnym i figuralnym. W jego centralnej części znajduje się owalny plafon z przedstawieniem gołębicy – symbolizującej Ducha Świętego. Wnętrze hali głównej obiegają cztery piętra drewnianych empor. Jako pierwsze wykonano piętra drugie i czwarte. W 1 połowie XVIII wieku dobudowano pierwsze i trzecie. Obecnie dwa niższe piętra mieszczą rodzinne loże protestanckiej szlachty Ziemi Jaworskiej. Balkony lóż zdobią herby, sceny staro i nowotestamentowe oraz wizerunki rodowych siedzib (np. zamek von Schweinichenów w Świnach). Dwa wyższe piętra, równie bogato zdobione, zajmują loże jaworskich cechów rzemieślniczych. Większość malowideł na balkonach empor wykonał Georg Fleger w latach 1671-81.
Usytuowana w centrum nawy głównej barokowa ambona pochodzi z 1670 roku, a wykonał ją Matthäus Knote z Legnicy. Nadano jej formę wielobocznego kosza (podtrzymywanego przez figurę anioła z otwartą księgą) zdobionego figurami czterech ewangelistów (brakuje skradzionych w latach 70-tych XX wieku figur Mojżesza i Jana Chrzciciela). Nakryta jest kopułą zwieńczoną latarnią i figurą Chrystusa Zmartwychwstałego. Drewnianą chrzcielnicę w 1656 roku ufundowali Georg i Anna von Schweinitzowie z Kłaczyny.
Barokowy ołtarz główny wykonany został w 1672 roku przez Michaela Schneidera z Kamiennej Góry. Fundatorami była rodzina hrabiów von Hochberg z Roztoki. Pierwotnie centrum ołtarza zajmował wykonany w niderlandzkiej szkole obraz „Narodziny Chrystusa”. W czasie renowacji kościoła w 1854 roku został przeniesiony do absydy. Jego miejsce zajął wówczas obraz „Jezus w Getsemanii” prof. Sohna z Düsseldorfu.
Pierwsze organy dla Kościoła Pokoju wykonał w 1664 r. J. Hoferichter z Legnicy. W latach 1855-56 zastąpiono je nowymi (zachowanymi do naszych czasów) – Aleksandra Lummerta z Wrocławia. Wieża Kościoła Pokoju została wzniesiona dopiero w 1708 roku na mocy zawartego rok wcześniej układu z Altranstadt. Jej dolna kondygnacja mieści obecnie główne wejście do świątyni. Górną część zajmuje, nakryta barokowym hełmem, dzwonnica. Trzy dzwony wykonano w warsztacie legnickiego ludwisarza Christiana Demmingera. Największy („Wiara”) ufundował starosta von Schaffgotsch, średni („Nadzieja”) - przedstawiciele duchowieństwa oraz gminy ewangelickiej, najmniejszy („Miłość”) - jaworscy rajcy.
Na terenie obecnego Parku Pokoju znajdował się cmentarza ewangelicki. Zlikwidowano go w grudniu 1972 roku. Pamiątką po tej nekropolii są wmurowane w ściany światyni renesansowe i barokowe epitafia.
Z trzech Kościołów Pokoju do naszych czasów przetrwały tylko świątynie w Jaworze i Świdnicy. W grudniu 2001 roku Kościół Pokoju w Jaworze został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Kościół jest cały czas używany przez miejscową parafię ewangelicko – augsburską.
Ambona
Chrzcielnica
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz